Καλημέρα καλημέρα,
Πέρασε ακριβώς ένας χρόνος από το τελευταίο μου post που αφορούσε τα πρώτα γενέθλια της Ανθούλας μου. Σήμερα, κλείνει τα δύο έτη ζωής και σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος, πόσα διαφορετικά πράγματα κάνουμε από το πρώτο στο δεύτερο έτος και πόσες πιο όμορφες στιγμές ζούμε όλοι μαζί μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα.
Η επικοινωνία είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που ευθύνεται για τα παραπάνω. Επικοινωνία που έχει αναπτυχθεί γρήγορα, με υπομονή και με πολύ αγάπη και στοργή. Επικοινωνία με το σώμα, με τα μάτια, με τις λέξεις και με πάρα πολλές προτάσεις όλο το τελευταίο διάστημα.
Η χαρά μου σήμερα αλλά και κάθε ημέρα που περνάει είναι απερίγραπτη. Κάποιες φορές δεν μπορείς να μεταφέρεις συναισθήματα προφορικά, ένα παραπάνω, δεν μπορείς να τα μεταφέρεις και γραπτά. Παραδέχομαι πως πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να χαζεύει την μικρή, να είναι περήφανος με αυτά που λέει, με τις ατάκες που “πετάει”, με την αντίληψη που έχει αναπτύξει, με τις τσαχπινιές που κάνει κάθε ημέρα και με τον τρόπο που αντιδρά σε νέα για αυτήν πράγματα.
Υπάρχουν και φορές που λυπάμαι.. λυπάμαι που το παιδάκι αυτό όπως και όλα τα παιδάκια στη χώρα μας, μεγαλώνει σε ένα Έθνος που πάει από το κακό στο χειρότερο. Μεγαλώνει σε μία κοινωνία που δεν έχει αξίες και φαίνεται, τουλάχιστον μέχρι τώρα ανίκανη να αντεπεξέλθει στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνει ο λαός της καθημερινά. Αυτά όμως είναι για άλλο Post και όχι για το σημερινό.
Να μου ζήσεις Ανθούλα μου !!! Να σε χαιρόμαστε και να είσαι πάντα γερή, να έχεις την υγεία σου κούκλα μου, να είσαι δυνατή και να ξέρεις πως θα είμαστε ΠΑΝΤΑ μαζί σου σε οτιδήποτε χρειαστείς !!
ΥΓ : Εγώ θέλω να με γεροκομήσεις κιόλας.. αλλά όποτε το λέω, παίζω παντόφλινκ με τη μαμά σου.. Θα σου εξηγήσω τι είναι αυτό, όταν θα μεγαλώσεις.
ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ !!!
Ο μπαμπάς !!