Καλημέρα καλημέρα,
Πριν από ένα έτος, πρωί πρωί και μετά από πολλές ώρες αναμονής, προσμονής, υπομονής και κούρασης ήρθε στη ζωή μας… μία ζωή!! Μία ζωή που την λένε Ανθούλα, μία ζωή που μας χαμογελάει και γελάμε με την καρδιά μας, μία ζωή που προσπαθεί να μας μιλήσει και της πιάνουμε ολόκληρη κουβέντα. Μία ζωή που μόνο που ανασαίνει, μας δίνει χρόνια ζωής και απερίγραπτης χαράς.
Δύσκολος ο πρώτος χρόνος.. Αρχικά, αγωνία για το πως θα την πιάσεις, πως θα την κάνεις μπάνιο, πως και πότε θα την κοιμήσεις, πως θα την αλλάξεις, μετά άγχος για το αν τη μεγαλώνεις όπως πρέπει, να μην κοιμάται μπρούμυτα, να μη πνίγεται με το γάλα της και να ρεύεται πάντοτε μετά από αυτό, τέλος να μη χτυπήσει κάπου όσο αρχίζει να κάνει τα πρώτα της βήματα, μπουσουλίματα και ότι άλλο της έρχεται στο μυαλό..
Δυσκολότερο για την μητέρα, πολύ δυσκολότερο. Αν εγώ έχω άγχος, αγωνία, κούραση, η μητέρα τα έχει επί δέκα, μη σας πω επί εκατό φίλοι μου. Μαρινάκι μου σε ευχαριστώ για όλα. Σε ευχαριστώ που μπήκες στη ζωή μου, σε ευχαριστώ που με αγαπάς αλλά και με υπομένεις πολλές πολλές φορές, αλλά πάνω από όλα σε ευχαριστώ για την πατρότητα που μου χάρισες.
Έτσι απλά λοιπόν… Να μας ζήσεις Ανθούλα μου!!! Να έχεις την Υγεία σου πάνω από όλα και πάρα πολλές χαρές στη ζωή σου! Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στις ζωές μας μάτια μου!!