Καλημέρα καλημέρα,
Επιτέλους και εγώ μπορώ να πω πως είναι να πηγαίνεις το μωρό στο σπίτι, πως το δέχεται το κατοικίδιο#pets και άλλα τέτοια που αφορούν σπίτια που έχουν σκύλο κυρίως και έχουν τις ανησυχίες τους.
Καταρχάς θα πω πως μία ημέρα πριν βγούμε από το μαιευτήριο πήγα ένα πανάκι – πετσετάκι με τη μυρωδιά της μικρής στο Νικολάρα, το οποίο πανάκι το μύρισε ξανά και ξανά και άντεξε πάνω από 10 ημέρες σε αντίθεση με αυτό που γίνεται συνήθως στα πρώτα 60 λεπτά… δηλαδή κομματάκια στη βεράντα!!!
Την ημέρα που βγήκαμε από το μαιευτήριο πλησιάσαμε με μεγάλη προσοχή το παιδί στο Νικολάρα και αυτός απλά το μύρισε και μετά τίποτε άλλο, ήρεμες αντιδράσεις σχετικά και χωρίς γαβγίσματα.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά , κάθε φορά που αλλάζουμε φορμάκι, πάνα#pampers ή ότι άλλο έχει να κάνει με μυρωδιά της μικρής περνάει από τον Νικολάρα πριν καταλήξει στον κάδο απορριμάτων ή άπλυτων ρούχων.
Τέλος κρατώντας την στην αγκαλιά μας περνάμε από το Νικολάρα, χαμηλώνουμε και την μυρίζει λίγο στο ποδαράκι της χωρίς άλλη αντίδραση – καλό το θεωρούμε αυτό.
Η μικρή είναι πολύ μικρή για να καταλάβει τον Νικολάρα, ο Νικολάρας καταλαβαίνει τι γίνεται και πρέπει να παραδεχτώ πως είναι Κύριος.
Εύχομαι να πάνε όλα καλά και στη συνέχεια, θέλει προσοχή, υπομονή και όρεξη να γνωριστούν καλύτερα οι δυο τους.
Περιμένουμε πως και πως να κάνουμε τη γνωριμία και των δύο “γιγάντων” στις γιορτές! Χα! Ωραία θα ναι να τα βλέπουμε και τα δυό! Εντάξει, λίγο παραπάνω για την Ανθούλα ανυπομονούμε, αυτό είναι αλήθεια!!!
Batman σε ευχαριστώ!!! Λογικό αυτό που λες αλλά και ο άλλος είναι μία μορφή…
Δε Θέλω να σας το χαλάσω αλλά στις γιορτές η Ανθουλα θα είναι 3 μηνών ίσα ίσα οπότε δε θα είναι και καμία συνταρακτική γνωριμία….
Εχουμε να πούμε τόοοοσα πολλά με τα μωρά!!! χαχαχαχα!