Nikos Theodosakis

Καλησπέρα καλησπέρα..

Πολλές φορές τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν συναισθήματα, καταστάσεις και εικόνες. Μέσα στο τελευταίο εννιάμηνο δεν είχα συνειδητοποιήσει τι έρχεται. Από τη μία ήταν κάτι που το είχα βιώσει πολύ έντονα την πρώτη φορά, πριν από περίπου τριάμισι χρόνια με την γέννηση της Ανθούλας μας,  από την άλλη το θεώρησα απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο. Η στιγμή όμως… η στιγμή της γέννησης παραμένει ένα θαύμα, που όταν το βιώνεις ξανά, είναι σαν την πρώτη φορά. Είναι σαν να μπαίνεις πρώτη φορά μέσα στο δωμάτιο τοκετού χωρίς να γνωρίζεις τίποτε από όλο αυτό που έρχεται. Είναι σαν να ξαναγίνεσαι ένα με τον άνθρωπο σου, με τον άνθρωπο που δίνει ζωή από τη ζωή του, είναι σαν να ξεχνάς όλο αυτό που έχεις περάσει με τον ερχομό του πρώτου παιδιού, το ξενύχτι, τις αγωνίες (που συνεχίζεις να έχεις και θα έχεις, θαρρώ μέχρι να φύγεις από τη ζωή), τις στεναχώριες που βιώνεις με τις πρώτες αναποδιές.. κρύωμα, δοντάκια, κολικούς και άλλα πολλά που δεν θυμάμαι, καθώς το μυαλό κρατά τα καλά και έχει μία τάση να διώχνει τις κακές και στενάχωρες στιγμές.

Μόλις ολοκληρώνεται η γέννηση του δεύτερου παιδιού τα συναισθήματα σου είναι τα ίδια και απαράλλαχτα. Μπορεί να αλλάζει ο τόπος, οι άνθρωποι που είναι γύρω σου, ο χρόνος, αλλά θες να τους αγκαλιάσεις όλους, να τους φιλήσεις να τους ευχαριστήσεις, να το φωνάξεις όσο πιο δυνατά μπορείς .. “ Γεννήσαμε !!! “ . Χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί νιώθω πως και εγώ συμμετέχω σε όλο αυτό, άσχετα αν εμένα δεν αλλάζει τόσο το σώμα μου, εγώ δεν έχω τάση για εμετό, δεν ζαλίζομαι, δεν έχω υπνηλία σε τόσο μεγάλο βαθμό, δεν πονάει μέση μου λόγω αλλαγής κέντρου βάρους, δεν κουράζομαι όλο και περισσότερο όσο φτάνει η ώρα του τοκετού και πολλά άλλα, που όσοι έχουν γεννήσει, τα γνωρίζουν – και αυτά που περιέγραψα παραπάνω, σε πολλές περιπτώσεις, είναι ίσως τα ελάχιστα.

Τα credits πρέπει να πηγαίνουν στην μητέρα που για άλλη μία φορά άλλαξε την δική της ζωή για να φέρει στον κόσμο ένα πλασματάκι, ένα αδερφάκι, μία ακόμα ψυχούλα, που θα σε κοιτάει στα μάτια και θα λιώνεις, θα σου γελάει και θα γελάς και εσύ χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, θα σου ζητάει κάτι και θα σκοτώνεσαι να το βρεις.. Μαρινάκι μου για άλλη μία φορά ήσουν παλικάρι, για άλλη μία φορά μας έκανες περήφανους, για άλλη μία φορά πόνεσες πολύ και για άλλη μία φορά έφερες στον κόσμο ένα ακόμα αγγελούδι. Αυτή είναι η πρώτη φορά που έκανες την Ανθούλα μας αδελφούλα… αδελφούλα του δεύτερου δικού μας παιδιού. Σε ευχαριστώ που με έκανες να ξαναζήσω όλα αυτά τα συναισθήματα τόσο έντονα όσο την πρώτη φορά !! Σε αγαπώ πολύ !!

ΥΓ : Καλωσήρθες στην Οικογένεια πιτσιρίκο !!!